اثر تمرین هوازی و مصرف عصاره پیستاسیا آتلانتیکا بر سطوح پلاسمایی لیپوکالین ۲ و شاخص مقاومت به انسولین در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

اهداف: گیاهان دارویی و مشتقات آنها از دیرباز در درمان دیابت و عوارض آن مطرح بوده اند. از طرفی، تمرینات هوازی نیز به عنوان جزء ضروری در درمان بیماران دیابتی نوع 2 در نظر گرفته می شود. هدف این پژوهش، تعیین اثر تمرین هوازی و مصرف عصاره بنه بر سطوح پلاسمایی لیپوکالین 2 و شاخص مقاومت به انسولین در موش­های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش نر نژاد ویستار در پنج گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابت+تمرین، دیابت+عصاره و دیابت+تمرین+عصاره قرار گرفتند. دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (40میلی گرم بر کیلوگرم) القا شد. برنامه تمرینی شامل 6 هفته تمرین هوازی روی نوارگردان (5 جلسه در هفته، هر جلسه 40 دقیقه با سرعت 20متر در دقیقه و شیب 5درجه) بود. گروه های عصاره در پایان هر جلسه تمرین، عصاره بنه (25میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) دریافت کردند. پس از 6 هفته، سطوح پلاسمایی انسولین، گلوکز و لیپوکالین 2 اندازه گیری شد. داده­ها توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی lsd در نرم افزار spss 19 تحلیل شدند. یافته ها: میانگین شاخص لیپوکالین 2 در گروه های پنج گانه اختلاف معنی داری نداشت (115/0=p)، اما شاخص مقاومت به انسولین در گروه های پنج گانه اختلاف معنی دار داشت (025/0=p). میانگین شاخص مقاومت به انسولین در گروه های دیابت+تمرین (025/0=p) و دیابت+تمرین+عصاره (017/0=p) در مقایسه با گروه کنترل دیابتی به طور معنی داری پایین تر بود. بین میانگین شاخص مقاومت به انسولین در سایر گروه های دیابتی اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0p>). نتیجه گیری: تمرین هوازی به تنهایی و به همراه مصرف عصاره بنه از طریق کاهش مقاومت به انسولین، اختلال عملکرد ناشی از آثار اکسایشی دیابت را بهبود می­بخشد .